یک عاشقانه آرام
خودت را دوست بدار , و کمک کن دیگران نیز خود را بیشتر دوست بدارند.
یک عاشقانه آرام
خودت را دوست بدار , و کمک کن دیگران نیز خود را بیشتر دوست بدارند.درباره من
من می توانم خوب،بد،خائن،وفادار،فرشته یا شیطان صفت باشم...
من میتوانم تو را دوست داشته باشم،یا از تو متنفر باشم...
من میتوانم سکوت کنم،نادان و یا دانا باشم،چرا که من یک انسانمو این صفات انسانی است،و تو هم به یاد داشته باش،من نباید چیزی باشم که تو می خواهی،من را خودم از خودم ساخته ام،تو را دیگری باید برایت بسازد.منی که من از خودم ساخته ام،آمال من است،تویی که تو از من میسازی،ارزوهایت ویا کمبودهایت هستند،لیاقت انسانهاکیفیت زندگی را تعیین میکند،نه ارزوهایشان،و من متعهد. نیستم که.چیزی باشم که تو می خواهی و تو میتوانی انتخاب کنی که من را می خواهی یا نه ،ولی نمیتوانی انتخاب کنی که از من چه میخواهی ،میتوانی دوستم داشته باشی ،همینطور که هستم و من هم...
از من متنفر باشی بی هیچ دلیلی و من هم...
چرا که ما هر دو انسانیم و این جهان مملو از انسانهاست.بنابر این این جهان میتواندهر لحظه مالک احساسی جدید باشد...
تو میتوانی برایم به قضاوت بنشینی و حکمی صادر کنی ومن هم...
قضاوت و صدور حکم تنها بر عهده نیروی ماورایی خداوند است ...
دوستانم مرا همینطور مییابندو می ستایند...
حسودان از من متنفرند ولی باز میستایند...
دشمنانم کمر به نابودی ام بسته اند و باز میستایند زیرا اگر من قابل ستایش نباشم،نه دوستی خواهم داشت،نه حسودی،نه دشمنی و نه حتی رقیبی،من قابل ستایشم وتو هم...
اگر دیده ات به این دست نوشته افتادبه خاطر بیاور که انهایی که هر روز میبینی و مراوده میکنی،همه انسان هستند و دارای یک خصوصیات با نقابی متفاوت،اما همگی جایز الخطا...
ادامه...
باران که می آید...
باران که می آید
تا بجنبی, آب پاکی می ریزد روی تقدیرت
عشق دارد
از آن درو ها سلانه سلانه
با همه بار بندیلش
می آید تا سرک بکشد لابه لای زندگیت
چشم به هم بزنی
هوایی ات می کند
انار نه انگار
خواستی از روزگار محوش کنی
تبعیدش کردی ناکجا آباد
اما
درست اولین قطره که ببارد
بر میگردد
عین بختک خودش را می اندازد روی روزهایت
دل هم سنگ رو یخت می کند
دوباره عاشق می شوی
زیر باران
می رقصی
می رقصی
می رقصی
...
باران که می آید
دل دیگر سربه راه نیست ...
تقصیر ما نبود !
منتظر نوازش پتک بعد می مانی
چه کوله بار هراسیده ای
شانه های شکسته ات را به دوش می کشد !
را که می افتی
خاطره ی خلوت کردن ها را
خط می زنی
تا در مقابل نابرابری با فریب های عاشقی تلف شوند..
- قندیل می بندد گریه مردی
روی شاخه لهیده ی غرور ...!
کجای این داستان دلداده گی دلگیر شدی
که پاییز ستاره های نقره ای را
به خواب گودال های بی بهار می کشی ؟
تقصیر ما نبود !
دوزیستی قائده ی جانوری بود !
تکرار...
امشب تمام حوصله ام را
در یک کلام کوچک
در تو خلاصه کردم:
ای کاش می شد
یک بار
تنها همین یک بار
تکرار می شدی !
تکرار...
می روم از یادها ... خاطره ها..
از یاد می روم
و اعتماد می کنم به دستهای باد
حالا که رفتنی شده ام ،
بگذار در آغوش باد فرو روم
تا او زودتر مرا از خاطره ها برباید !
تا زودتر مرا از تن یادهای خاکستری بشوید
مرا با خود ببر
و ریشه ی هستی ام
در سرزمینی دروتر بکارد !
سرزمینی که نه یادی دارد
و نه باد رهگذری در آن زوزه می کشد !
دل می دهم به رفتن
بگذار من از هیاهوی خاطره های ناپاک رانده شوم
می خواهم میان نفس های باد ،
خاطره بر دوش خودم را نفس بکشم..!