یک عاشقانه آرام
خودت را دوست بدار , و کمک کن دیگران نیز خود را بیشتر دوست بدارند.
یک عاشقانه آرام
خودت را دوست بدار , و کمک کن دیگران نیز خود را بیشتر دوست بدارند.درباره من
من می توانم خوب،بد،خائن،وفادار،فرشته یا شیطان صفت باشم...
من میتوانم تو را دوست داشته باشم،یا از تو متنفر باشم...
من میتوانم سکوت کنم،نادان و یا دانا باشم،چرا که من یک انسانمو این صفات انسانی است،و تو هم به یاد داشته باش،من نباید چیزی باشم که تو می خواهی،من را خودم از خودم ساخته ام،تو را دیگری باید برایت بسازد.منی که من از خودم ساخته ام،آمال من است،تویی که تو از من میسازی،ارزوهایت ویا کمبودهایت هستند،لیاقت انسانهاکیفیت زندگی را تعیین میکند،نه ارزوهایشان،و من متعهد. نیستم که.چیزی باشم که تو می خواهی و تو میتوانی انتخاب کنی که من را می خواهی یا نه ،ولی نمیتوانی انتخاب کنی که از من چه میخواهی ،میتوانی دوستم داشته باشی ،همینطور که هستم و من هم...
از من متنفر باشی بی هیچ دلیلی و من هم...
چرا که ما هر دو انسانیم و این جهان مملو از انسانهاست.بنابر این این جهان میتواندهر لحظه مالک احساسی جدید باشد...
تو میتوانی برایم به قضاوت بنشینی و حکمی صادر کنی ومن هم...
قضاوت و صدور حکم تنها بر عهده نیروی ماورایی خداوند است ...
دوستانم مرا همینطور مییابندو می ستایند...
حسودان از من متنفرند ولی باز میستایند...
دشمنانم کمر به نابودی ام بسته اند و باز میستایند زیرا اگر من قابل ستایش نباشم،نه دوستی خواهم داشت،نه حسودی،نه دشمنی و نه حتی رقیبی،من قابل ستایشم وتو هم...
اگر دیده ات به این دست نوشته افتادبه خاطر بیاور که انهایی که هر روز میبینی و مراوده میکنی،همه انسان هستند و دارای یک خصوصیات با نقابی متفاوت،اما همگی جایز الخطا...
ادامه...
از زندگی چه می خواهم...
من از زندگی چه میخواهم
چندکاست موسیقی و واکمنی درپیت
یک مداد
کاغذ یاگوشه سپید روزنامه ای
فنجانی شیر
لحظه ها...ثانیه ها...ساعت ها...
من اززندگی چه میخواهم
جین با تی شرت آبی
کمی آبنبات باطعم نعناع
سوت زدن برجدول خیابان ها
عصرها...جمعه ها...شب ها...
من اززندگی چه میخواهم
گپ زدن بادزدان قاتلان روسپیان
کافه رفتن باقدیسان پیامبران ساحران
تقسیم حق وخنده وچای
نوشتن شعری بردرتوالت جهان
که چون سنگی درکفش ها بماند
روزها...سال ها...قرن ها..
و ان یکاد...
" و ان یکاد " می خوانم
تا وانمود کنم
هنوز در راهی.. که هنوز می آیی..
و تا رسیدنت
مدام سر به آینه خواهم زد..
آسمان صورتم را
به ریسمان موهایم که ببافم
تو هنوز... اما نیامدی ..
کمی با آن روی سگم مدارا می کنم..
و بی اعتنا به فحش های در دست انتشار زیر لبم
ساعتی را مرور می کنم
که زار نیامدنت را می زند..
من تا رسیدن تو
هنوز هزار هزار زنانگی رو نشده
در آستینم پنهان دارم..
می دانی
من هنوز از چشم اتفاق .. نیافتادم..
وقتی حادثه هنوز هم هیچگاه .. خبر نمی دهد...
"" حمید رضا هندی ""
شبیه یک کوالا...
چشم بسته به خیال تنه ات می چسبم
شبیه یک کوالا
که بی درخت , یک پای موجودیتش می لنگد
تنها
بی پناه بی رویا
در آرزوی درک تخت خوابی مانده ام
که هر شب , از حفظ , مرا می خواباند..
نه ...
لالایی های دیازپام , گناه تو نیست
برای من
که در فکرم , همیشه
تنم , شکل آغوش تو را می گیرد,
نمی ارزد از تخت , چیزی بیشتر از خوابش بفهمم...
"" حمیدرضا هندی ""
تو با من حرف میزنی...
تو از گلوی دنیا با من حرف میزنی
تو از هر گوشه ی این شهر مرا می خوانی
غروب می شود
روی همان نیمکت همیشگی
زیر همان درخت پیر
کنارم می نشینی
و با صدای سه تار پیرمرد دوره گرد
نجوا می کنی
من خاطره نیستم
همواره بوده ام
همیشه در کنارت هستم
"" نیکی فیروز کوهی ""